شناسايي درآمد

مبناي نقدي

درآمد: با دريافت وجه نقد شناسايي مي شود.

هزينه : با پرداخت وجه نقد شناسايي مي شود.

مبناي تعهدي

درآمد: براي شناخت بايد دو ضابطه زير برآورده شود:

1. تحقق يافتن: مبلغ و زمانبندي درآمد، به طور معقول قابل تعيين باشد، به بيان ديگر، منظور از تحقق وقوع رويدادي است كه عدم اطمينان مرتبط با جريان ورودي نقد را كاهش مي دهد، بنحوي كه شناخت را توجيه مي كند.
2. كسب شدن: فرآيند كسب عايدات كامل يا تقريبا كامل شده باشد. به بيان ديگر ، شركت تمام تعهدات اقتصادي مرتبط با مبادله را انجام داده باشد و از اين رو، هزينه ها (جريان خروجي نقد) قابل تعيين باشد.

هزينه: به محض تحمل شناسايي مي شود.

در حسابداري تعهدي، اندازه گيري اثرات خالص جريان نقدي فعاليتهاي موجد درآمد مبادلاتي كه پي آمد نقدي دارند را ، به جاي انتظار تا زمان دريافت وجه آن ، به هنگام وقوع ثبت و گزارش مي كنند. درآمد بر مبناي مفهوم تحقق شناسايي و هزينه ها براي تعيين سود، با درآمد ها مقابله مي شوند. مبناي تعهدي در مقايسه با مبناي نقدي، معمولا علايم بهتري در رابطه با جريانهاي نقدي آتي در اختيار مي گذارد، بنابراين اهداف گزارشگري مالي را بهتر برآورده مي سازد. لازم به ذكر است كه اين فرض دوره مالي است كه بكارگيري مبناي تعهدي را الزامي مي سازد. ادامه مطلب...